Als terugkerend ritueel
Liep zij gedwee
Bijna autistisch punctueel
Met mijn roepen mee
Met haar moest ik het doen
Zij was mijn eerste keer
Ik was pas twaalf jaar
En als gras zo groen
Dus ging ik zitten
Bevend op het krukje
Mijn vingers om haar tepels
Gaf ik een zacht rukje
Er gebeurde niets
Hij deed het voor
Ik deed het na
En daar kwam het
Het kletsende geluid
van stevige sproeien
Ik gilde het uit
Wat een prachtige koeien
![Philip Otte](https://philipotte.nl/wp-content/uploads/philip_otte-150x150.jpeg)
Philip Otte
Radio maker, gedichten schrijver, beveiliger
Related Articles
Theo Schipper
september 2, 2017 at 9:19 pm
Fantastisch gedicht! Krijg er elke keer weer een lach van op mijn gezicht!