Close

Met melk meer mans

Als terugkerend ritueel 
Liep zij gedwee 
Bijna autistisch punctueel 
Met mijn roepen mee 

 

Met haar moest ik het doen 
Zij was mijn eerste keer 
Ik was pas twaalf jaar 
En als gras zo groen 

 

Dus ging ik zitten 
Bevend op het krukje 
Mijn vingers om haar tepels 
Gaf ik een zacht rukje 

 

Er gebeurde niets 
Hij deed het voor 
Ik deed het na 
En daar kwam het 

 

Het kletsende geluid 
van stevige sproeien 
Ik gilde het uit 
Wat een prachtige koeien 

Philip Otte
Philip Otte
Radio maker, gedichten schrijver, beveiliger

2 Comments

  • Theo Schipper

    september 2, 2017 at 9:19 pm

    Fantastisch gedicht! Krijg er elke keer weer een lach van op mijn gezicht!

    Beantwoorden

Leave a reply